tarafından | Nis 6, 2009 | Kalem Kutusu
Sabah gözümü açtığımdan itibaren saatlerce pırıl pırıl parlayan denize diktim gözlerimi. Kilitlenmiştim adeta. Neredeyse, 7×24 çalışan biri olarak bedenim masa başındaydı ama ruhum derya deniz, çayır çimen süzülüp duruyordu…Bazen, hatta çokça, hele de...
tarafından | Nis 6, 2009 | Kalem Kutusu
Bir gün, bir yerde, artık hayal kurmadığını farkedersin. Nasıl mı? Yaşamın kısırlaşmıştır, doyum alamıyorsundur, işin gereği yazman gereken yaratıcı yazılarda yaratıcılıktan eser kalmamıştır. On yıl önce, öğrencilik zamanında almış olduğun bir reklam ödülüne bakıp...
tarafından | Nis 3, 2009 | Kalem Kutusu
Sonra içimdeki çocuk geldi ve elimi tuttu. O bana güvendi, ben ona. Birlikte “Bütün” olarak bir yolculuğa başladık. Hayatta kaldığımız yerden devam. İçimi aydınlatan ışık beni doldurdu. Ben ışıldamaya başladım. Kendi ışığımla yürümeye başladım, her yer...
tarafından | Nis 3, 2009 | Kalem Kutusu
İLK KAR TANELERİ İlk kar taneleri düştü gecemeHer yer bembeyaz, lekesiz…İlk doğduğum an gibi saf ve temizHer kar tanesi dokundu kalemeEn sol yanıma işler adını şüphesizBir bilet alınmış geçmişte hüznümeZaten hüzünlüyken hüzün aradığım bir gündeGeçenlerde...
tarafından | Nis 2, 2009 | Kalem Kutusu
KURTAR BİZİ AŞK Karaya çalan son kalan mavi umutlar gibi,Gök çatmış kara bulutlarını mavilerin üstüne…Sessiz bir uyarı var gökten, yerdeki sevgiyi bilmezlere… umruk olmuş, sıkılmış yüreklerin görünmeyen elleri,Öfke ve nefret, yükseliyor yerden göğe bulut...
tarafından | Nis 1, 2009 | Kalem Kutusu
Öğretmen matematik dersindeydi ve kara tahtaya bir takım formüller yazıyor, diğer taraftan da çocuklara bu formüllerden bahsediyordu. İşini bitirdiğinde arkasını döndü ve çocuklara “Söyleyin bakalım bu formülü bana kim anlatacak?” diye sordu. Orta...
