Bugünlerde bedenim benimle dost değil… Duy beni artık, diye sinyaller veriyor.
” İnfilak ediyorum ne zaman duyacaksın beni!” , diye bağırıyor.
Ne zamandan beridir duymuyorum onun sesini, onun ihtiyaçlarını yok sayıyorum.
Bedenim bana ne söylemek istiyor?
Bedenimde yarattığım ağrılar gerçek sorundan kaçış mı yoksa?
Peki görmek istemediğim bucak bucak kaçtığım gerçek sorunum ne?
Sırtımdaki ağrılar neden olabilir?
Midem neden bu kadar yanıyor ?
Başım neden çatlıycak gibi ağrıyor ?
Kuyruk sokumum niye varlığını bana sürekli hissettiriyor ?
Neye direnç gösteriyorum ?
İçime sordum cevabını.. Benimle konuştu bedenim:
Ne kadar acı cektiğini söyledi..
Sırtındaki yükleri ne zaman atacaksın?
Ne zaman geçmişi herşeyiyle kabul edip, geçmişi sevgiyle kucaklıyacaksın?
Ne zaman anda olacaksın?
Ne zaman hayatı akışına bırakacaksın?
Ne zaman tanrının desteğinin hep yanında olduğunu göreceksin?
Ne zaman içindeki gücün farkına varacaksın?
Ne zaman kendine ve hayata güveneceksin?
Ne zaman kalbini sevgiye açacaksın?
Ne zaman kendini suçlamaktan vazgeçip, kendini affedeceksin ?
Ne zaman kendine ve başkalarına anlayışlı olacaksın ?
Ne zaman kendini yargılamaktan vazgececeksin?
Ne zaman kendi değerinin ve biricikliğinin farkına varacaksın ?
Ne zaman kendini ve hayatı kucaklıyacaksın ?
Ne zaman kendini ve başkalarını herşeyiyle kabul edeceksin ?
Ne zaman bana sevgi ve sefkatle davranacaksın ?
Duydum bu sefer onu… Bütün yüreğimle hissettim…
ŞİMDİ ŞİMDİ! diye haykırdım. .. Dokundum. Sevdim onu…
Bedenime ve kendime artık onun sesini hep duyacağıma dair söz verdim…
