KURTAR BİZİ AŞK
Karaya çalan son kalan mavi umutlar gibi,
Gök çatmış kara bulutlarını mavilerin üstüne…
Sessiz bir uyarı var gökten, yerdeki sevgiyi bilmezlere…
umruk olmuş, sıkılmış yüreklerin görünmeyen elleri,
Öfke ve nefret, yükseliyor yerden göğe bulut bulut…
Kara bulutları dağıtan rüzgarı gönderse gökler,
Öfke ve nefreti dağıtıp, sevgiyi getirebilir mi yüreklere.
Sevgiyle açılıp niyaz edebilir mi betonlaşmış eller…
Ferhat’ın sevgisini getirse rüzgar,
Delebilir mi ki;
Yüreklerin çıkmaz sokaklarındaki nefret dağını…
Verme kainatı elimize rüzgar.
Söndür içimizdeki nefret yanıklarını,
Kurtar gözlerimizin ardında tutuklu kalmış aşk sanıklarını…
Gökten insanlığa indirilen aşk,
Yükselsin bütün ihtişamıyla yerden göğe,
Aşk ile boyansın yürekler ve gökler maviye…
Dünyayı ve insanı aşk kurtaracak…
