En çok zamanımı ve en anlamlı anılarımı senle paylaşıyorum ortak!
Kimisi defter diyor sana, kimisi boş sayfa…
Ama sen yeterince dolusun be ortak!
Boşver! Takma kimseyi!
Kendinin bile farkında olmayan ve paylaşamayan ne bilir ki ortak?
Senin de canını sıkıyor mu benim canımı sıkanlar?
Bu güne kadar anlattıklarım yani… Üzüyor mu seni de?
Veya mutlu ediyor mu, güldürüyor mu olmayan yüzünü?
Islatıyor mu olmayan gözlerini?
Sanki gözlerimizi ıslatan yüzler çok mu değerli?
Hiç biri senin gibi dinlemiyor be ortak!
Senin sayende gittikçe farkına varıyorum her şeyin, kimi zaman ağlıyor kimi zaman gülüyorum…
Kimin için ne yaptığımı biliyorum artık ortak…!
‘Çok sağol’ diyorum, duyamıyorsun…
Yazıyorum, ama göremiyorsun…
Ama eminim farkına varıyorsun, herkeste olmayan hislerinle!
Aynam oluyorsun bazen, bazen dostum, bazen ise….
Öyle işte!…
Ben onsuz olamam diyordum hep, sana sorsam ‘ben de kalemsiz olamam’ dersin ortak!
Sen haklısın belki ama, ben yine senin sayende farkına vardım haksız olduğumun…
Ben onsuz oluyorum işte ortak! Görüyorsun!
Ama hala kalem var elimde… Sen onsuz olamıyorsun demek ki ortak…
Ben onsuz yazıyorum artık kaderimi!
Seninkini ise hala kalem yazıyor…
Ama merak etme, benim elimde üzemez seni, ıslatamaz olmayan gözlerini! Ortak!…
