Hissedememiştik çocukken sevildiğimizi
Doyurulmamıştı duygusal açlığımız
Anlamamıştık değerli olduğumuzu
Bilmemiştik önemli birer birey olduğumuzu
Vakit bulamamışlardı ödüllendirmeye başarılarımızı
Takdir etmeye
Yokluk vardı
Sıkıntı vardı herşeyde olduğu gibi
Sevgileri göstermede de
Büyüdük bu değersizlik duygularıyla
Yetersiz hissetmiştik kendimizi hep
Başarısızdık da aynı zamanda
Farketmemiştik ama bunların
Geçmişin izlerinden kaynaklandığını
Dolayısıyla
Özel hissetmek istedik kendimizi hep
Ait olmak birşeye
Bağımlı olduk sevgiliye
Sevilmek istiyorum dedikçe
Ters tepti taleplerimiz
Kaçırdık sevdiklerimizi
Kırıldık, incindik bizler de
Daha da kaldık yalnız
Kaldıkça da asabi olduk
Kızgınlıklarımızla gösterdik yakarışlarımızı
Anlaşılmadık tabiki
Bilemedik bizler de
Olduğumuzun birer
SEVGİ DİLENCİSİ
Anlamıştık
Elimizdekileri kaybettikten sonra
Esas olanın kendimizi sevmek olduğunu,
Verecek sevgimiz yoksa kendimize
Yalandı başkalarına gösterdiğimiz sevgiler de
Duygusal ihtiyaçlarımızı doyurma telaşı idi
Bilinçli yada bilinçsizce yaptığımız
Herşeye rağmen güzeldi ama
Sevginin vermek yada almak olmadığını
OLMAK olduğunu geç de olsa.
