Hayatımızdaki insanları bir çiçek bahçesi gibi düşünelim…
Bu bahçede çeşit çeşit çiçekler olsun…
Hepsi rengarenk ve güzel bakılmış olsun….
Bu çiçeklerinin hepsinin bakımı ve şekilleri farklıdır. Hepsine aynı bakımı uygulayamazsınız.
Çünkü biri çok su severken diğeri az su sever.
Biri güneşli ortamda daha güzel büyürken diğeri karanlık ortamda daha güzel büyür.
Kimisinin boyu kısa kalır fazla büyümez kimisi de büyüdükçe büyür. Ama bir tanesini bile diğerlerinden ayırt etmeyiz. Hepsine aynı önemi gösteririz.
Bu çiçeklerin insanlara benzeyen yönü, her insanın farklı olduğudur… Yani her insanın yetiştirilme tarzının farklı olmasına, farklı ortamlarda yaşamasına, farklı davranışlarda bulunmasına ve farklı düşüncelere sahip olmalarına benzetebiliriz.
O yüzden hepsi insan adı altında bir çatıda toplansa da her birinin diğerlerinden farklı olduğunu unutmadan insanlara o şekilde davranıp onlara gereken önemi vermeliyiz.
Nasıl çiçekleri ayırt etmeden seviyorsak aynı şekilde insanları da öyle sevmeliyiz.
