Bir 14 Şubat daha geldi geliyor çok şükür.
Aziz Valentine’in bu özel gününde hep birlikte strese gireceğiz. Kimimiz bir sevgilisi bile yok diye, kimimizse ne hediye alacağız, sevgiliyi nasıl memnun edeceğiz diye…
O gün her şey olağanüstü olacak, çiçekler örneğin beş katı fiyata satılacak. Yine de sayısız genç kız sokaklarda ellerinde tek bir kırmızı gülle gezmenin haklı gururunu yaşayacak. Vitrinler kırmızıya boyanacak, hayatınızda görmediğiniz kadar çok kalbi o gün göreceksiniz. Yine aynı gece bekâr kızlar toplanıp biz böyle de mutluyuz oyunu oynayacak. Bir grup olacak ki eski sevgilinin acısını üstünden atamayıp, gün çok çabuk geçsin diye dua edecek. Hatta mümkünse bütün gün yorganın altından çıkmayacak.
Durum böyleyken Sevgililer Günü’nü kutlamak şart mı? Hem mutlu sevgililer için her gün bayram değil mi? Ya sevgilisi olmayana yazık değil mi? Sevgililer Günü koca bir tüketici palavrası diyenler sizce hediye almak istemeyen cimri sevgililer mi? Yoksa sadece yalnız kalplerin tesellisi mi?
