Ben’e olan yolculuğum
Başladı bir şubat akşamı
Tutmanla elimi
Söylemenle sevdiğini
Evliydik ikimizde
20’sinde, 30’unda da değildik üstelik
Ne oluyor dedim?
Anlamı neydi bunun
Korktum önceleri
Şaşırdım
Sorguladım ardından
Ama içimden bir ses
Durdurma
Bırak kendini akışa ilk defa
Bırak hayatı kontrol etmeyi
Bırak kuralları
Yaşa diyordu
Çok farklıydı çünkü
O anki hislerim, heyecanlarım
Duygularım su yüzüne çıkmıştı
O zamana kadar hiç bende olduğunu
Ya da yaşayabileceğimi düşünmediğim duygulardı bunlar
Yaşamamıştım bu coşkuyu
Böyle bir haz ile
Heyecan ile
Çook, çok güzeldi
O zamana kadar hep sorumluluklar
Olmuştu hayatımda
İşler, güçler, aile, toplum
Yaşamıştım başkalarının benim için tanımladıkları hayatı
İlk kez farklı bir şey yapıyordum
Özgürcesine
Aykırıcasına
Bitmişti bütün paniklerim, sıkıntılarım
Gerek kalmamıştı bu rutine
Katlanmak için aldığım sakinleştiricilere
Söndürmeye heyecanımı, coşkularımı
Mutluydum, hem de çok
Duygularım ile yaşıyordum
Ve hayat güzeldi artık
Anlamı olan
Yaşamaya değer olan
Leyla ile Mecnun gibi yaşadık
Bu aşkı bir süre
Ayrılık oldu sonra
Nasıl, nereye kadar devam edecekdik böyle?
Ama ne var ki
Bağımlısı olmuştum ben
Sakinleştiricilerim gibi
Bu ilişkiye de
Düşdüm boşluklara yine
Böyle de olmamalıydı
Ne duygularla yaşamak hayatı tamamen
Ne de duygusuz
Bir iş vardı bu işin içinde
Bir sırrı olmalıydı bu hayatın
İşte o anda tanışmaya başladım kendimle
Önce tanıyarak insanı
İnsan denen varlığı
Sonra yüzleşerek duygularımla
Öğrenerek yaşamın sırlarını
Ama bilerek insanların kurallara sığmayacağını
Dansetmeyi öğrenerek hayat ile
Keşfederek içimdeki Giz’i
Sevmeyi bilerek önce kendimi
Demirleyerek An’a
Ulaştım gerçek Ben’e.
