Sezen Aksu’nun Sevgilerimle albümünden “Dilimin Ucunda Kelimeler” şarkısındaki gibi kalemimin ucunda ve zihnimde dans ediyor kelimeler. Bazen konuşurken düşüncesinin hızına yetişemez ya insan. O hesap işte. Anlatacak çok şey var hayata dair. Hayata karşı duruşa; hayatın yanında duruşa ve hayatın ötesine dair. Kafamda bin bir tilki, hiçbirinin kuyruğu birbirine değmeden minnak adımlarla ilerliyor kendi yolunda. Hayata akma çabasında her biri. Bir silüet olmaktan ete kemiğe bürünme isteği ile bir ümit ilerliyorlar dilimin ya da elimin ucuna!
Zihinleri okuyabilseydik hayat nasıl bir hal alırdı? Hep merak etmişimdir. Sana “Evet, ben de! Aynen!” derken ağızlar, akıllardaki alt metin ne? Merak ediyorum. Merak kedinin sonunu hazırlarsa da umrumda değil. Merak ediyorum. Öğrenmek istiyorum. Ağzı başka, gönlü başka, aklı başka söyleyenleri bilmek istiyorum etrafımdaki. İçi dışı birleri yanımdan hiç ayırmadan yaşamak istiyorum. Her şeyi olduğu gibi söyleyebilenleri baş tacı etmek istiyorum. Çünkü her zaman yeşil ışık dalgasına denk gelmez insan. Kırmızı ışıkta da bekler. Sarıya dönmez o kırmızı bazen. Bazen yıllar geçer. Yanında kimin olduğu önemlidir ondan sebep. Kim yârenlik edecek sana o yolculukta? Dedim ya düşünce hızıma yetişemiyor kelimelerim. Hayata akma çabasında.
Artık içime atmıyorum söyleyeceklerimi. Son dakikaya kadar, dolup taşana kadar beklememeyi deniyorum dile gelmek için. “Dil” en çabuk iyileşen organımızmış. Ne tuhaf çelişki! Oysa dille yaralanan yürek en çok kanar.
Dedim ya son ana kadar beklememek lazım söyleyeceklerin varsa. En son söyleyeceğini en baştan da söylemek olmaz da biriktirmemek lazım işin özü. İçinde patlayacağına bırak dışına çıksın. MERT ol! Annemin lafı, kulakları çınlasın canımın. Analar hep haklı çıkıyor eninde sonunda.
Kendim de anne olduğumdan beri dünyaya bakış açım genişledi. Artık daha dikkatli, daha özenli davranmaya çalışıyorum etrafımdakilere. “Nasılsa beni bilirler, böyle kabul etsinler, ben böyleyim”den daha empati kurabilen bir moda geçme çabam var. Çünkü fark ediyorum ki herkes bir zaman bebekti, çocuktu, anasının birtanesiydi. O ananın hâlâ birtanesi o kişi.
Bu derin konuyu şöyle bağlamak isterim: Dilin ucundaki hayata akma çabasındaki kelimeler umarım berrak suda yansıtır aklı ve yüreği. Ve de dille yaralamamayı ama bıçağı da kemiğime dayanmadan biriktirmeden çözülmeyi başarırım bu yolculukta. Ve yeşil dalgada da yanımda hep sevdiklerim olur dilerim.
Tüm içtenliğim ve sevgilerimle…
