Bugün dünyaya ‘’merhaba’’ dediğim gün…
Kaç yıl oldu demeyin sakın, saymayı çoktan bıraktım… Beni büyüten rahmetli annem bir gün, ‘’Öteki dünyada herkes 33 yaşında olacak,’’ demişti; ben de o çocuk aklımla 33’te durmaya karar vermiştim. Uyum zorluğu olmasın diye hani başka bir sebepten değil yanlış anlamayın sakın… (Bu, 30’dan sonra akla gelen ve gittiği yere kadar da kullanılacak bir argümandır J Şaka bir yana, size ne desem doğru, ne desem yalan… O kadar gencim ve o kadar yaşlıyım ki… Aynı sizin olduğunuz gibi…
‘’Her insan dünyaya bir armağan sunmak için gelmiştir.’’ derler ya, ben de bu yıl ki doğum günüm bahanesiyle hayatın bana -ve tabii ki hepimize- verdiği en önemli armağanı sizlerle paylaşmak, daha doğrusu tekrar hatırlatmak istedim…
Attığımız her adımdaki, yaşadığımız her şeydeki şükran duygusunu…
En bunalımlı anlarımızda dahi bütünün aslında mükemmel ve olması gerektiği gibi olduğunu ilham ederek içimize ılık bir esinti gibi girip teselli eden şükran duygusunu…
İşte bu duygu, bu bakış açısı, bize hayatın verdiği en büyük armağan, hatta bir lütuf diye düşünüyorum…
Hayat, hele hele insan olmak kolay değil. Dikensiz bir gül bahçesi hiç değil. Ama, güllerin o muhteşem kokusunun da dikenleri sayesinde olduğunu bilirsiniz mutlaka…
Sürekli yakınan, sızlanan insanları gördükçe içim acıyor bazen… Bana öyle geliyor ki, hayattan en çok sızlananlar, büyük acılar, -ya da ne bileyim travmalar falan- yaşamamış insanlar…
Hainliğim tuttuğunda, onların bu yaptıklarını şımarıklık olarak görüyorum. (Hatta biraz daha hain olsam, hayata karşı nankörlük bile diyeceğim) Ama hiçbirisi değil elbette … Sadece, hayatı bilememek, daha doğrusu farkında olmamaktan kaynaklanan bir durum bu sanırım…
Bu tür insanlar, -sevgili Nil Gün’ün de dediği gibi- hayatlarındaki iyiliklere güzelliklere odaklanacakları yerde, kötü giden şeylere, korkularına, eksikliklerine odaklanıyorlar genellikle…
Kendinden daha kötü durumda olanları düşünmek, ya da bütüne bakarak elindeki nimetlere şükretmek içi boş teselli cümleleri değil, hayatın özünü ve bütününü kavramamızı sağlayan gerçekler…
İnsan, bu önemli gerçeğin farkına vararak yaşadığı anda, hayatın da çok daha yaşanılır olduğunun farkına varıyor ister istemez…
Kendi yıl dönümümde hepinize her anı şükran duygusu ile dolu bir ömür diliyorum.
…
İyi ki doğdum ve hayatıma giren bütün güzel insanları tanıma şansına eriştim…
Ve tabii ki diğerlerini de… bana haksızlık ettiğini, kötülük yaptığını düşündüklerimi mesela…
Hepiniz iyi ki varsınız… Her birinizde kendimin iyi ya da kötü bir yönünü gördüm, o an için hoşlansam da hoşlanmasam da sürekli düşündüm ve sorguladım…
Yok yok yanlış anlamayın, sizi değil, kendimi sorguladım…
Ve sizlerden çok şey öğrendim… Siz hayatın ta kendisiydiniz, bendiniz…
İyi ki varız!
21 Mart 2007
