Konuşmayı sökmeye başladığımızda teleffuz ettiğimiz ilk kelimedir baba. Gözümüzü dünyaya açar açmaz kanımızın çekmesinden tanıdığımız ilk insandır O. Bazen bir arkadaş, bazen de bir çok şeyimizi paylaştığımız sırdaştır babamız. Hep evimizin reisi, nafakamızın temincisidir. Çekirdek ailenin temel direğidir.
Anne ile baba sevgisinin aynı olduğu düşünülse de dilimize yerleşmiş deyim ve atasözleri öyle olmadığını gösteriyor. Ana herşeyin temelini oluşturabilirken, baba için aynı şeyi söyleyemeyiz.
Örnegin;
Toprak ana, devlet babadır. Onun için hep anamız bellenir.
Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmazken babadan önemli, ancak müstehzi bir başkent çıkar ortaya.
Cennet anaların ayağının altındadır, babaların değil.
Ana vatanımız, ana yurdumuz varken babamıza ancak bir ocak düşer.
Dolu dolu Anadolu’dur da, babamız sanki onun yanında boş gibidir.
Herşeyin anamızın ak sütü gibi helal olmasını isteriz de babamızın hakkını unuturuz.
Dünyamızı anakaralara ayırırken, babamıza bir kara parçasını çok görürüz.
Anafora karşı kürek çekerken kayıkçı babadır.
Anafartalar zaferi büyükanne ve babalarımızın eseridir.
Kanunlarımız kaynağını Anayasa’dan alır. Babalarımıza ise o yasaları uygulamak düşer, her ailede olduğu gibi.
Liz -hangisini arzularsanız- doğum yaptıktan sonra Analiz olur.
Babalarımız mı?
Eskidiği zaman şirin bir ilçemiz tecessüm eder O’nda.
Kale gibi yapısı ile Çanakkale’mizin köyüdür o müstesna insan.
Verirsen coşkuyu! Merttir, yiğitttir, babayiğittir.
Şefkattlidir, candandır, candır, babacandır.
İşimize gelmediği zamanlarda babalıktır.
Ne kadar kötü, şirret karakter varsa; çete, eşkiya ve mafyada olduğu gibi babadır.
Bazen samimi, bazen samimiyetsiz bir hitaptır baba.
Baba aynı zamanda, uzun hayat yolculuğunda kaderin cilvesi olarak karşımıza çıkan anaforlardır.
Hayal kırıklıklarına uğradığımızda babayı alırız.
Beklentimiz gerçekleşmeyince babayı görürüz.
Yanlış ve hatalarımızda babaya geliriz.
Ama herşeyin en babasını isteriz.
Çok güvendiğimiz halde annemizi emanet etmeyi düşünmediğimiz insandır baba.
İmam bile telkinde annemizin ismi ile çağırır da babamızın adını zikretmez.
