Haciz memurlarının ne iş yaptığını herkes bilir. Borcunuz vardır, zamanında ödeyememişsinizdir ve bu konudaki görevli mercii borcunuza karşılık olan malların sizden alınması için birilerini görevlendirir. İşte o kişiler gelirler, sizinle çok fazla diyaloğa geçmezler ve görevlerini icra ederler. Sizden aldıkları somut şeylerdir.
Taciz memurları ise, yine aynı görevi yaparlar ama onlar bizden, bize ait soyut şeyleri alır götürürler. Bunlar bizim duygularımızdır. Üstelik bu taciz memurlarına, alma yetkisi bizim tarafımızdan, farkında olmadan verilmiştir.
İşte bu konuya dikkat çekmek isterim!!!
Biz farkında değilizdir onlara bu yetkiyi verdiğimizi ama acaba biz hiç taciz memurluğuna soyunmuş muyuzdur? Duyguların tacizidir burada bahse konu olan…
İlgi çekmek adına, sevgi(!) adına, yalnız kalmamak adına, imajımızı zedelememek adına birilerinin duygularını taciz etmemiş miyizdir?
Karşımızdakine kızgın olduğumuz halde, ona bunu doğru yollarla ifade etmek varken kaçmayı, susmayı, küsmeyi, araya mesafe koymayı seçip, olayları dramatize etmiş miyizdir acaba?
Ya da küçükken, annelerimiz, babalarımız, anneanne ya da babaannelerimiz tarafından duygusal tacize maruz kaldığımızı anlamadığımız için bu davranışları mı benimsemişizdir?
Evet hepsi olabilir. Üstelik bu seçenekler çoğaltılabilir.
Hepimiz ebeveynlerimize bir yaşam borcuyla(!) dünyaya geldiğimiz için, onlar daima haklı görürler kendilerini. Bir cumartesi akşamı, siz arkadaşlarınızla dışarıya çıkacakken ve bunun heyecanını yaşıyorken, çok rahat ‘’Bu akşam bizimle otur. Dedenler geliyor. Ne var sokakta bu kadar? Arkadaşların kaçıyor sanki!” diyebilirler. Eğer buna rağmen çıkarsanız küsmeye hakları vardır size. Beklide günlerce konuşmayabilirler.
Bu durum duygusal taciz değil de nedir?
E haliyle böyle böyle küsmeyi, mesafe koymayı öğreniriz. Eğer evde oturmayı seçmişsek tavizi öğrenmişizdir.
Zamanla paspas olma yolunda atılmış ilk adımdır o da zaten. Bir de sorgulamayan ve gelişime kapalı bir insansak o dönemde, vayy geldi bizimle ilişkide olan insanların başına.
‘’Sen beni neden aramadın?” deyip küsmeler, ‘’Artık beni arama!”deyip kestirip atmalar, ‘’Arkadaşlarını bana tercih ettin, bundan sonra ben yokum!” deyip ayrılmalar vs.vs.
Ben bunları bir kere bile yapmadım diyenleriniz varsa tebrik ediyorum.
Eğer yoksa…
Ey taciz memurları(ben de dahil) !!!!!
Hepinizi istifaya davet ediyorum !!!!!
Tazminatınız evren tarafından SEVGİ olarak ödenecektir.
