Yine kendimi aradığım günlerden bir gün
Ve bir o kadar da depresifken ağlarken günde üç öğün
Bir kadın çıktı karşıma sanıyordum ki bir meleğiydi göğün
Gözlerime baktı, elimi tuttu ve dedi ki üç vakte kadar hayatın olacak düğün
Neden, nasıl derken kendimi buldum bir yerde
Sudan çıkmış balıktım, bir yandan çabalıyordum
Aman dur tutayım dötümü eyerde
Karizma giderse aman elalem ne der be!
Elalemi bir bulsak öpeceğiz seherde.
Sonra bir anlattım yetmedi bir daha anlattım
Anlatmakla bitmez ne badireler atlattım
Bazen kendim ağladım, bazen herkesi ağlattım
Onu bunu bilmeden de burada hiçbir yerde olmadığım kadar rahattım
Ben varmış benden içeri bir de onu anladım
Amacı belirledim inisiyatifimi aldım
Kendimle yüzleştim, ilişkime renk kattım
Bol bol iletişim kurdum, gölgelerimle tanıştım
Ve işte en sonunda kendimle arkadaştım
Yüksel kız der ki aman hiç düşünmeyin
Efendi olun şu eğitimlere bakın bir bir gelin
Zaman para emekmiş… Gözünüzü kırpmadan verin
Karanlık yeri kalmasın gözünüzü seveyim şu yaşam pencerenizin
Nil ve Saim’i anlatmaya geldi şimdi sıra
Sanıyorum ki şiirler yetmez duygularımı anlatmaya
Ailem gibi olmuştunuz beni kucakladığınız o ilk gün tam da burada
Sizler gibi yararlı olabilmek tek amacım artık bu dünyaya…
Yüksel Ulgen Varol
