3 kişilik tatlı bir aile. 3.5 yaşlarında eski filmelerin Yumurcak karakteri ile yarışacak kadar akıllı bir kızları var; Nehir.
Onlarla ilk tanışmamız Tamahine’in bir maili ile oldu. Çanakkale Kaz Dağları’nda yaşadıklarını, ikinci bebeğine hamile olduğunu, kursa gelmek ve sonrasında Marmaris’te benim sorumluluğumda doğum yapmak istediğini yazmıştı. Daha beni tanımadan bu kadar kararlı bir çiftle ilk defa karşılaşıyordum. Ne kadar kararlı oldukları kurs ücretini 2.5 ay önceden yatırmalarından belliydi.
Tamahine ilk doğumunu Türkiye’de yapmak istemiş ancak doğal doğumu destekleyip ona güven verecek bir doktor bulamadığı için İngiltere’de yapmak zorunda kalmış. İlk doğumunu da evde yapmayı planlamış, doğum evde ebelerin refakatinde başlamış ancak oksiput posterior dediğimiz bebeğin yüzünün öne bakması nedeni ile doğum çok uzun sürünce, hastaneye gitmek zorunda kalmışlar. Ancak tüm zorluklarına rağmen Nehir normal doğumla dünyaya gelmiş.
İstanbul’daki kursa katıldıktan sonra Tamahine ve Erkan doğum için kesinlikle Marmaris’e geleceklerini söylediler. Buna göre planlarımızı tamamladık.
Yılbaşından birkaç gün önce ağzına kadar yüklü arabaları ile kapımızı çaldılar. Onları birkaç gün evimizde misafir edip, yılbaşını da birlikte kutladıktan sonra Hisarönü’ndeki köy evine yerleştirdik. Ve doğumu beklemeye başladık.
Dün gece nedense onları aramak istedim ancak fırsat bulamamıştım. Bunun sebebini sabah Tamahine’den gelen telefonla anladım. Hafif kasılmaları başlamıştı. Ben kasılmalar sıklaşınca gelmelerini söyledim ve sabırla beklemeye başladım.
Saat 13:00’de hastaneye geldiler. Muayenede 8 cm açıklık vardı ve zar hala duruyordu. Tamahine daha önceki zor doğumdan dolayı herşeye hazırlıklıydı. Bu kadar rahat bir durumdayken bu açıklığa gelmesi onu çok şaşırttı. Ona çok kolay bir doğum yapacağını söyledim.
Bir süre kasılmaları ayakta karşıladı. 30 dakika sonra artık tam açıklık olmuştu ve ıkınma zamanıydı.
Doğumhaneye geçtik ancak doğum masasını kullanmamaya karar verdik. En rahat ettiği pozisyonda ıkınmak istedi. Buna izin vermemek için bir sebep yoktu. Yüzü eşine dönük olarak çömelmiş pozisyonda ıkınmaya başladı. Bu arada itiraf etmem lazım, benim tek düşündüğüm bebeğin başı çıkınca nasıl yardımcı olacağımdı. Çünkü pozisyon olarak muayene etmek bile zordu. Burada güven çok önemliydi. Ben de onlara güveniyordum.
Sadece 2 ıkınma sonrası “doğuruyorum” dedi. Ve demesiyle birlikte bebeğin başı çıktı.Ben derhal ona arkaya oturmasını söyledim. Müthiş bir uyumla hemen arkaya yere oturdu.Bu sayede benim de omuzların çıkışına yardım etmem için pozisyon sağlandı.Doğar doğmaz ağlayan kızımız derhal annesinin kucağı ile buluşma şansına erişti.
Bu ilk buluşma anı yine inanılmazdı, bir adım geri çekildik ve onları bu anla başbaşa bıraktık.Gelen çocuk doktorumuz da zaten benim doğumlarıma alıştığından, onları hiç rahatsız etmeden kızımızı anne kucağında muayene etti ve ayrıldı.Yine ebemizi kordonu hemen kesmemesi için durdurmak zorunda kaldım. Ama onların sabrının hakkını da vermem lazım.
Yani özet olarak Tamahine hastaneye gelişinden 1 saat sonra, hiçbir müdahale olmadan, hiçbir ilaç kullanmadan 3900 gr kızını doğal bir doğumla dünyaya getirdi. Doğum doğumhanede oldu ancak doğum masasını kullanmadan doğal ıkınma pozisyonunda, ayakta doğum yaptı. Epizyo yapılmadı, yırtık olmadı.
En önemlisi Tamahine ve Erkan yeni kavuşacakları bebekleri için bir plan yaptılar, bu planı uyguladılar. Karşılaşabilecekleri herşeye hazırdılar ancak tüm istekleri onların planladıkları gibi gerçekleşti.
Sanırım buna benzer doğum hikayeleri yavaş yavaş artacak. Belki de Marmaris yakın bir gelecekte doğal doğum merkezi olacak.
Lamaze Eğitimi (Sağlıklı Doğum) hakkında bilgi almak için tıklayınız.
Kuraldışı’nda Lamaze Eğitimi (Sağlıklı Doğum)
Eğitmen: Op. Dr. Hakan Çoker
Tarih………………………. 28 Şubat – 01 Mart 2009
Saat……………………….. 09.00 – 19.00
