Tanıdığım en doğal ve en sevgi dolu varlık:
Her zaman güleryüzlü, her zaman neşe dolu.
Sebepli sebepsiz gelir sizi öpücüklere boğar
Yüzünüz, eliniz, açıkta nerenizi bulursa.
Ve tarif edilemez bu öpücüklerden alınan haz.
Henüz konuşamadığı halde tam bir iletişim uzmanı:
Her gördüğünü doğal sevgisiyle etkisi altına alır,
Her ortamın doğal lideridir artık.
Lokantalarda tanımadığı masalara konuk olur,
“Biz saflığa, öze, gerçek sevgiye ve ilgiye hasretiz” dercesine
Hiç reddeden olmadı O’nu.
“Sorumsuzluğun rahatlığını yaşıyordur” demeyin,
Giyimden yemeğe, oyundan geziye herşey kendi kontrolünde.
Müdahale edilen bir süreç olduğunda;
Bu benim hayatım diye herkese öğretircesine,
Başa döner ve herşeyi yineler kendi kendine.
Gözlem uzmanı, kalibrasyon ve ahenk ustası:
Anne ile ev kadını, baba ile her rolde, abi ile öğrenci ve çocuk.
Kimbilir hangi küçük sinyallerle,
Anlıyor kimin onunla gerçekten ilgilenip ilgilenmediğini,
Keyfini çıkarıyor dostluğun, kendi seçtikleriyle.
İçine atmıyor duygularını; suçluluğu, kızgınlığı, muhalefeti
Avazıyla karşı geliyor haksızlığa, üzerinize uçarak koruyor sınırlarını,
“Hayır”, yeri gelince en iyi bildiği kelime,
Arkasından homur homur gelen sayısız kendi diline özgü eklerle.
Ve ezilmeden büzülmeden geliyor özür için, sizi üzdüyse.
Oğlumuz Korcan, bizlerin hesabıyla henüz 3 yaşında,
Ama hiç umursamadan ayları ve yılları, O hep şimdi ve burada.
Yaşıyor bir’liği ve ben’i; yalnız “kendi” olarak.
O’nu kimi zaman keyif, çoğu zaman ders alarak izliyor;
Soruyorum kendime ve şimdi hepimize:
O’nda mı bir sorun var yoksa bizlerde mi?
Çok zor olacak derseniz araştırmak:
“Ne oldu bize, nasıl bozulduk böyle?” diye,
Gelin elbirliğiyle uyduralım O’nu da kendimize !!!
