Sizi hiç eleştirmeyen insanlarla ilgili ne düşünüyorsunuz?
Aynı soru, takdir ya da teşekkür etmeyen insanlar için de geçerli aslında!
Bu durum, “Benim her şeyim doğru” ya da “Benim doğru ve olumlu yaptığım hiç bir şey yok” duygusunu yaşatır insana öyle değil mi?
Bizim kendimizi ne kadar tanıdığımızın ölçüsü de, bu durumdan etkilenmemizin şiddetini belirler. Şiddeti ne kadar düşük olursa olsun yine de etkileniriz.
Bana hiç eleştiri getirmeyen insanlarla ilişkilerimin yüzeysel kaldığını, derinleşemediğini fark ettim. Onların bana güven vermediğini de! Güven vermemelerinin en önemli sebebi, eleştiri getirmiyor oluşlarını, kaybetme korkularına bağlamamdan kaynaklanıyor.
Evet bana göre ilişkilerde kaybetme korkusu, özenin sürekliliği açısından biraz olmalı ama sadece kaybetmemek adına ifade edilmeyen duygular varsa, bir zaman sonra ilişki gerçeklikten uzaklaşıyor.
Bir insan her zaman doğru olarak ve sıfır hata ile hayatına devam edebilir mi?
Bu sorunun cevabı kocaman bir İMKANSIZdır.
Eğer karşımızdaki insan bize hayranlık noktasından bakıyorsa, cevap EVET olacaktır. Bu da bana kısa yoldan, karşımdaki ya da yanımdaki insanın beni olduğum gibi görmediğini ifade eder.
Bugün hayran olan kişi, kısa sürede gerçeğe dönemiyorsa, yarın yerin dibine de sokar:)
Tehlikeli bir ilişkidir bu ve yorucudur. İki taraf için de yorucudur aslında. Bir taraf, sürekli aldığı övgüler sonucunda aşırı “değerlenirken” şişer, diğer taraf kendisinden yukarıda gördüğü insana karşı “hiç hata yapmamalıyım” endişesiyle sürekli zayıflar. Doğal olarak eşitlik olmadığı için dengeler bozuktur ve yaşanan ilişki de gel-gitlerle dolu olarak yaşanır.
Yaşanır derken, sadece nefes alır verir tarzı bir yaşamdan bahsediyorum. Hatta soluk soluğa kalınan yaşamdan.
Korkunun olduğu ortamda sevgi beslenmez. Bana günde yüz kere “seni seviyorum” dese karşımdaki insan, ben onu “seni kaybetmek istemiyorum çünkü yalnız kalmaktan korkuyorum” olarak algılarım.
Aslolan, olanı olduğu gibi görebilmek ve eşit ilişki kurabilmektir.
Kaybetmekten korkmak yerine, kazanmaya emek vermektir.
Sonrasında “Neden kaybettim?” dememek için, şimdiden “Nasıl kazanabilirim?” lere odaklanmaya önümüzde bir adım var.
Sadece bir adım!
