İnsan bazen hiçbir şeyi görmez olur. Hayatta sadece hayalleri vardır ve onlara tutunur. Hayalleri hep büyüktür onun için, uludur, erişilmezdir, ama hep mutludur, güzeldir.
Dalarsın ya bazen uzaklara. Ya sen gidersin ulaşılmaz yerlere ya da oraları alır getirirsin yanı başına. Uçarsın asla gerçekte yapamayacağın gibi…Yanına istediğin kişiyi alırsın, tutarsın elinden çekip götürürsün. Soru yok, cevap yok… sadece sevgin ve aşkın vardır yanında birde sevdiğin…
Gülersin bol bol, gerçekte belki hiç gülemediğin kadar. Çünkü bu dünya senin dünyandır, sen kurmuşsundur orayı. Sevginle örmüşsündür duvarlarını, aşkınla kondurmuşsundur bacasını, huzurla penceresini yerleştirmişsindir ve umutla kapısını…
Hayaller her zaman güzeldir ve hep kişiye özel kalmıştır. Bazen anlatırsın en yakınına hayallerini haykırarak, bazen de susarsın en yakın olan kendine bile anlatmayarak…
Kuş olursun süzülürsün göklerde, yağmur olur yağarsın en güzel ovalara, kar olur ulu bir dağın tepesine çöreklenirsin, uçurtma olursun en güzel renklerde, güneş olursun sevdiğinin gözleri hep parlasın diye ve gökkuşağı olursun sevdiğinin tepesinde hep seni görsün, hep seni sevsin, sıcacık sarasın diye…
Hiç dönmek istemezsin hayaller aleminden. Hep orda kalasın, her şey böyle devam etsin istersin. Ama gözlerini açtığında tekrar hayata, acılar bir bir yüzüne çarpmaya başlar, gerçektesindir işte. Midene giren kramplar, başındaki ağrılar, ayaklarındaki karıncalanmalar, gözlerindeki yaşlar hepsi gerçektir. Kalakalırsın bir süre. Anlamazsın o anda gerçekle hayal arasındaki farkı. Biraz daha beklersin iyice bakınırsın etrafa, ta ki duvara çarpıp darmadağın olana kadar…
Hoş geldin gerçek, hoş geldin hayatıma!!!!! Saçmala saçmalayabildiğin kadar. Çünkü birazdan hayatın telaşına tekrar başlayacaksın, haksızlıklara,tökezlemelere, acılara, sahte gülmelere, sahte insanlara, yalanlara…
Haa biraz da İYİLİĞE, DÜRÜSTLÜĞE, DÜZGÜN İNSANLARA, SEVGİYE, AŞKA, UMUDA, YAŞAMA, BAĞLILIKLARINA, BAŞARILARINA…
VEEE GERÇEKTE OLAN SEVGİYE…
