İşte yine buradayım, hayat oyununda. Epey bir süredir hayata seyirci olarak bakmayı tercih etmiştim, yani sahneden çekilip seyirci olmuştum. Ama dedemi kaybetmenin acısı tekrar bana güç verdi.
Bazen büyük acılar arkasından büyük güçler getiriyor.
Ben şuna inanmaya başladım. Sevdiklerin aslında asla yanından gitmiyor, sadece görüntü olarak yok ama ruhen seni daha fazla koruyup kollayabiliyorlar. Canım dedelerim, anneannem, dayım hepinizi çok seviyorum.
Evet, demiştim ya bir süredir seyirciydim diye. Aslında bazen seyirci olmakta lazım hayata. Çünkü o zaman her şeyi daha iyi anlıyorsunuz. Hataları, yanlışları, yalanı-dolanı, hileleri, İkiyüzlülüğü, yalakalığı… veeee mutluluğu, güzelliği, doğallığı, insanlığı, sevmeyi, saymayı …
Çünkü karşıdan bakıyorsunuz hayata ve hiç müdahale etmeden, öylece akıp gidiyor yaşam.
Size kendini göstererek… Aslında güzelliği de burada. Tanıyorsunuz hayatı, diğer oyuncuları, sahneyi. Ve öyle bir güç geliyor ki size tekrar orada, hayatın içinde olmak istiyorsunuz.
Bir şeylerin yanlışlığını, değişmesi gerektiğini ve bunun içinde sizin aslında orada, o sahnenin üzerinde olmanız gerektiğini anlıyorsunuz. Çünkü o zaman kendinizi ifade fırsatınız oluyor ve herkes sizi dinliyor.
Seyirciyken arada kaynıyorsunuz, çünkü o kadar çok seyirci var ki… Herkes bu devirde seyirci olmayı tercih ediyor. Oyuncu olduğunda ise, herkes senin atacağın adımı, ağzından çıkacak sözü bekliyor. En önemlisi de mutlaka söyleyecek bir şeylerin oluyor. Ve eğer bu sahneyi iyi kullanır, kendi kararlarını kendin alır, sahnenin üstünde hâkimiyet sende olur ve oyunu da iyi sonlandırırsan herkes sana tapıyor. En büyük, en güzel, en akıllı oyuncu sen oluyorsun. Herkes seni ayakta alkışlıyor.
İşte önemli olanda bu zaten. Seyirci olmaktan çıkıp kendi hayatımızın oyuncusu hatta yönetmeni olmalıyız. Elbette oyundan hoşlanmayan, eleştirenler olacaktır ama bırakın herkes bildiği gibi yaşasın. Onlar da bir gün kendi oyunlarını oynamayı öğrenecekler.
Biz kendi sahnemizde, kendi oyunumuzu en iyi şekilde oynayalım. Sahneyi de, çevreyi de güzelleştirip, mutluluk saçalım. Elbet havaya karışacaktır mutluluğumuz ve o ortamda bulunan herkese bulaşacaktır.
Evet, tekrar sahnedeyim ve başroldeyim. Perde açılıyor.
