Bireysel gelişim yolculuğunuzda hiç umutsuzluğa kapıldığınız oldumu?
Bu kadar okuyorum, eğitimlere giridiyorum, farkındalıklar yasıyorum, toplantılara gidiyorum ama hersey aynı, hiçbirsey değişmiyor, dediğiniz oldu mu ?
Başkaların hayatı değiştirdiğini gözlemlerken, kendinizin aynı yerde saydığınızı hissettiğiniz, bundan dolayı kendinizi acımasızca eleştirdiğiniz, kızdığınız, suçladığınız oldu mu?
Kendinizi sürekli sorguladığınız, didik didik ettiğiniz ve işin içinden çıkamadığınız anlar oldu mu?
Böyle düşünüyorsanız yanlız değilsiniz merak etmeyin.
Ve…
Asla VAZGEÇMEYİN!
Çünkü herkesin bir zamanı ve ritmi var..
Düşünsenize, mısırı ısıtmaya başladığınızda da mısırlar patlamaya başlar… Biri daha önce, biri daha sonra, ama sonuçta ısınmaya devam eden her mısır patlar..
Sizde bir bakmışsınız patlamışsınız.. Bugüne kadar öğrendikleriniz, içselleşmeye ve her şey sizden fışkırmaya başlamış.
Yeter ki inanın, umut edin ve devam edin…
Ve en önemlisi kendinize iyi davranın, sarılın kendinize, sizi sizden daha iyi kim anlayabilir ki?!
Gelişim bir süreç ve biz farketmesek de her gün çoğalıyoruz..
