Veya çabuk büyümenin
Büyük şehirde büyük düşünceler
Küçük şehirde ufak mutluluklar
Ama bütün bunları iyi bir sekilde ifade edememek
Ve sonucunda bozulan aile ilişkileri
Tam da büyüdüm ben, derken
Senden başkalarının da başka hayatlara sahip olduklarını farkına varmak…
Ve kabullenemek
Kopmak
Ayrılmak
Kaçmak
Aramamak
Merak etmemek
Ve sürekli insanlarin sizi bu iğrenç gerçekle yüzleştirmesi…
İki ay boyunca bunu yaşadım,
Yalnızlığımla başbaşaydım.
Artık değilim ama
Atlatamadığım bir takım şeyler olduğunu farkındayım
İki ayın acısını bir günde çıkartamam bunu da biliyorum ama…
Anlımdaki pis damgayı
O “iletişimsiz” lafını
Ve o igrenç güvensizliğimi
Bir an önce atmalıyım üstümden
Düşünmek bile bazen sıkıyor ama…
“Artık kaçmıyorum!”
Evet ne kadar garip
Yeni bir gün – yeni bir umut
Hevesiyle huzurlu bir uykuya yatacağmı düşünürken…
İğrenç bir uykuya
Çok ters bir zamanda dalmak,
Kötü bir zamanda uyanmak
Ve güne kendin dahil herkesin mutsuz suratıyla başlamak
Ki bazen o mutsuz suratları bile göremez oluyorsun etrafında.
İste böyle bir sabah,
Hatta öğlen geçirdikten sonra
Kendini toparlayabileceğin düşüncesiyle kendini dışarı atma isteğin
Ve hazırlık aşaması
Tekrar aynayla karşılaşman
Ve bu sefer bütün bedeninle karşı karşıya kalman…
Peki ya dış görünüşün de seni mutlu etmiyorsa?
Hele bir kadınsan
Hatta daha henüz kadın olamamış bir kızsan ?
Ve ergenliğini yaşıyorsan ?
