Ama tavanda hiçbir detayı kaçırmıyor bence. El de cepte bu arada. İnsan üşüyor o geçince birden.

Çok soğuk, çok itici geliyor bana. Zıplasam görür mü acaba beni. Zıplamalı mıyım? Beni görmeli mi? Gerek var mı acaba? Zıplarsam ya daha yükseğe bakmaya kalkarsa. O zaman kendimi kötü hissetmez miyim. Kendime niye yapayım ki bunu? Ne dersin?

Biryandan da adamın ruh halini düşünüyorum. Belkide korkuları vardır. Göz göze gelmekten korkuyordur. Görmezse güvende olacağını sanıyordur.

Göz göze gelmekten daha güzel bir şey varmı halbuki. İçini görebilirsin insanın bakmayı bilirsen. İçine girer tanışırsın içerde onunla. Dost olursun, kelimeler sonra gelir kurulmuş dostluğa. Anlaşırsın her konuda. Yalan söylemez sana.

Yalnızlık böyle olur. Kim ister yalnız olmayı. Yalnızlıktan kormaz mı insan. En korktuğum şeydir yalnızlık. Hele etrafında bir sürü insan varken yalnız olmaktan daha zoru var mıdır.

Bir gün görmek ve görülmek istediğinde ya bakmazlarsa sana. Ya gözlerinin içine bakmaya çalışırsan ve kuramazsan o dostluğu. Ya anlarlarsa senin korktuğunu. Ne yaparsın o zaman?

Korkma korkma. Çok geç değil.

Hala bir şansın var.

İndir gözlerini aşağı, bak insanların gözlerinin içine. Gir içeri ve sabırla bekle. Geri çevirmez insan dostluk talebini asla.

 İnsandan söz ediyoruz. Kendin gibi zannetme sakın.

Share This