Bazen öyle şeyler olur ki yaptıklarımızdan ya da düşündüklerimizden pişman olup bir daha yapmayacağım veya bir daha böyle düşünmeyeceğim deriz ama gene de farkında olmadan bu tip davranışların içinde kendimizi buluruz.
Bu durumu aşamadığımız zamanlar olur.
Örnek verecek olursak çoğumuz etrafımızdaki tanımadığımız kişiler hakkında hep önyargılıyızdır. İnsanların dış görünüşlerine, konuşma tarzına, davranışlarına bakıp daha ilk günden onlar hakkında önyargılı düşüncelerimiz devreye girer.
Halbuki iyice tanıdıktan sonra karar versek, yorum yapsak daha iyi olur.
Çünkü çoğu zaman başta kurduğumuz önyargının yanlış olduğunu görüp pişman oluruz.
Yeri gelir kendimize kızarız niye böyle düşündük diye. Ama bu kızgınlığımız, pişmanlığımız geçicidir. Kendimizi kontrol etmeyi başaramadığımız için bir sonraki olayda da aynı duyguları yaşarız.
Durum böyle olunca hayatımızda pişmanlıkların yeri daha fazla oluyor.
Ama nedense çoğu kez bu zinciri bir türlü kıramayız. Ya da kırmaya korkarız orasını tam bilmiyorum… Bildiğim tek bir şey var; o da ne olursa olsun bu zinciri kırıp insanlara cana yakın bir şekilde yaklaşarak onların içindeki iyiyi ortaya çıkararak onlara en güzel şekilde davranmalıyız. Hiçbir zaman unutmayalım ki;
HER İNSAN DEĞERLİ VE ÖZELDİR.
