Sık sık yol ve yolda yürümek sözcüklerini kullanıyoruz. Nedir bu yol, diye sordum kendime ve kendimce yorumlamaya çalıştım bunu.
Bunu düşünürken bir çok yolculuk geldi geçti içimden. Ama mavi yolculukta takıldım kaldım. Benim içsel yolculuğumun yorumu, mavi yolculukla örtüştü.
Mavi yolculuk, şehrin kalabalığından, işyerimizin ya da evimizin dört duvarı arasından kurtulup, güzel koylarımızda, yeşille mavinin kaynaştığı doğal bir ortamda yapılan sürükleyici bir deniz yolculuğudur.
İçsel yolculuk, kendi kalabalığımızdan, benlerimizden ve zihnimize ördüğümüz duvarların arasından kurtulup, içimizde ki yeşille mavinin güzelliğini ortaya çıkarmak, doğallığımıza adım adım yaklaşmak için çıktığımız sürükleyici bir yolculuktur.
İkiside hem çok keyifli hem de heyecan verici ve risklidir. Her an kopabilecek fırtınaları göz önüne almak gerekir. Issız koylarda karşımıza çıkabilecek her türlü tehlikeye hazırlıklı olmak gerekir. Yolculuğun akışına teslimiyet ve güven gerekir.
Teslimiyet ve güven olmazsa yanılgıya kapılıp, mükemmelsem bu yolculuğu yapabilirim ya da her şey mükemmel olacak diye çıktım ama neden hala mükemmelliğe ulaşamadım diye düşünüp kendimizi hem içten hem de dıştan dürtükleyip dururuz. Ama yaşam denen öğretmen zamanı geldiğinde bunu da yaşayarak, yaşatarak öğretir.
Mükemmel olmaya zorladığımızda kendimizi, istemeden de olsa, yolculuğun ve yaşamın doğal akışını bozarız. Mükemmel olması gereken biz değil yaşamın akışıdır. Teslimiyet ve güvenle kendi doğallığında ve mükemmelliğinde akmasına izin vermeliyiz. Bizi akışın getirdikleriyle, karşımıza çıkardığı benlerimizle kucaklaştırmasına, yüzleştirmesine ve özgürleştirmesine izin vermeliyiz. İnsani yanımızdan yansıyan benlerimizi reddetmeden, ilahi yanımızla kabullenip özgürleşerek yolculuğu ve akışı desteklemeliyiz.
Çoğu kez bilinçaltımızdan yansıyan benlerimizi kabullenmekte zorlanırız. Oysa ki bize olan hizmetini tamamladığından, artık bizimle vedalaşma zamanı geldiğindendir bu yansıma. Sıcağı sıcağına bir farkındalık ile karşılayıp, bize verdiği mesajı aldıktan sonra salıvermeliyiz. Bize bu farkındalığı yaşatan olaya ve kişiye şükretmeliyiz.
İçsel yolculuk da mavi yolculuk gibi yeni keşifler ve hazlarla doludur. Doğayı ve doğamızın güzelliklerini keşfederken çıkan fırtınaların bize kattığı heyecan, canlılık ve güç, fırtınaların üstesinden geldikten sonra yaşanan dinginlik yaşamın ta kendisidir.
Yaşam, içsel, derin, mavi bir yolculuktur. Şükran duyulası, haz alınası bir yolculuktur. Tüm benlerimizle insandan başlayıp adım adım Tanrı ‘ ya giden içsel bir yolculuktur.
Daha nice benlerimizin bizimle kucaklaşmayı beklediği yolculuğumuz hayırlı olsun. Rehberimiz içimizde.
