Sebepsiz yorgunluklar yaşadıklarını söylüyor insanlar, yaşamın çekilmez olduğunu daha sık duymaya başladık; fakat bunun altında yatan mükemmele ulaşma arzusu taşıdıklarının farkında değiller.
Onlar sadece arzuluyorlar ve sadece mükemmel olana odaklı yaşıyorlar…
Peki, ya sen?… Sen mükemmel mi olmak isterdin yoksa tüm kusurlarınla kendini kabul ederek kişiliğini benimsemek mi?
Ya da mükemmel olmayı gerçekten sen mi istiyorsun?
Yoksa yaşam yolunda çevrende seninle birlikte olan insanlar mı seni bu arzuyla bütünleştiriyorlar?
Mükemmellik fikrini, yüreğinde gerçek sevgiyi taşıyan bir insan benimsemez; çünkü o kusurlarını kabul eder. Kendi kişiliğini fark etmenin mutluluğunu yüreğindeki sevgi ile birleştirip harmanlar. Böylece büyük bir rahatlama hisseder.
Mükemmelliğe erişme düşüncesinde olmak ise seni sadece yorar! Arzuların sana mutluluk getirmez, bunu düşünme bile. Onlar sadece seni çıkmaza sokarlar ve tam aksine mutluluktan uzaklaştırırlar.
Zihnin temiz kalmalı, bir çocuğunki kadar temiz… İşte o zaman zaten mükemmelsin demektir. O zaman masken yoktur. O zaman sen varsındır sadece, gerçek sen… Varlığını kucakladığın an bu andır. Ama insanlar yoruluyorlar çok çabuk; çünkü bütün enerjilerini maske takıp çıkartmakla harcıyorlar!
Bırak artık şu maskeleri! Onlar sana bugüne kadar ne verdi ki yorgunluktan başka? Biliyorum, bu alışkanlığından vazgeçmek biraz zor olacak; fakat yaşam zor sınavlar ile bir bütündür. Zor olan anlamlıdır, kolay elde edilen ise değersiz… Bu senin yaşamın sadece, senin dünyan… Onu sadece kucakla…
Kendin olmak ve olduğun gibi davranmak yaşamında farklı anıları kucaklamanı sağlayacaktır.
Farklı kapılar açılacak karşına ve sen, farkı yaratmanın huzuru içinde coşkuyla yaşamına sarılacaksın.
