Oyunbaz
Küçük bir çocuktum ben Filistin’de,
Elimde sapan tanklara karşı duruyordum,
Silahlar patlıyordu art arda durmadan,
Atmak için aldığım taşlar yakıyordu elimi…
Başka ülkelerin çocukları gülüp oynuyorken
Çocuksu oyunlarını, çiçek kokan parklarda,
Ben bilmediğim korku dolu bir oyunu
Çözmeye çalışıyordum, barut kokan sokaklarda…
Güneş her gün gözlerim gibi pırıl pırıl doğuyordu,
Gazze’de her gün karanlık bir oyun kuruluyordu,
Ve ben sapanımla oyuna katılıyordum,
Oyunun sonunu göremeden ebeleniyordum…
Ölüyordum…
Bilmiyordum…
Gülüyordum…
Süslü bir merdivenden bulutlara yürüyordum,
Barut kokusu ve duman yoktu seviniyordum,
Barışın ve sevginin kokusu vardı, içime çekiyordum,
Sapanımı unuttuğum için üzülüyordum…
Melekler gülümseyerek yol gösteriyordu,
Dünyanın bir üst sokağına, yeni yuvana hoşgeldin,
Tanrı melek kanatlarını takmak için,
Cennette seni bekliyor diyordu…
Gazze’de oynayan çocukların içini görüyordum,
Yalancı cennette oynayan çocukların da,
Mutlu değillerdi biliyordum, mutluluğuma şükrediyordum,
Büyük bir sevinçle gerçek cennete yürüyordum…
Ölüyordum…
Bilmiyordum…
Gülüyordum…
