– Canım benim, birtanem, sen benim tek aşkımsın, benim diğer yarım sensin. Benimle evlenir misin?
– EVET!!! Ben sensiz olamam aşkım. Hemen evlenelim. Çok mutluyum çok.
2 yıl sonra:
– Sevgilim senin bana ilgin azaldı. Evlenmeden önce ne güzeldi oysa. Sen beni eskisi kadar sevmiyorsun!
– Biliyorsun tatlım işlerim çok fazla. Hedeflerimiz var. Ev almamız lazım. Kiradan kurtulalım artık. Hem bak arabanın taksitlerini ödüyorum hala. Sana ilgisiz değilim tam tersine her şey senin için…..
– Bir çocuğumuz olsun bari. Bizi birbirimize biraz daha yakınlaştırır. Hem ben de oyalanırım. Ne dersin aşkım????
3 yıl sonra
– Yaaa yeter artık! Eve her geldiğimde saçın başın dağınık. Üzerinde sürekli aynı eşortmanlar. Çok kilo aldın sen. Bakımsızsın!
– Yok yaa senin aklına şimdi mi geldi? Kendine bakmıyorsun da, bana mı laf söylüyorsun? Tabii tabii başkası var değil mi??? Biz batıyoruz sana artık. Çocuğumu da alıp gidiyorum!!!!!!!!!!
– Hiçbir yere götüremezsin o çocuğu! Çocuk benim de çocuğum.
– Yüzümüze hasret kal! Dışarılarda gezerken düşünseydin onu. Hatta boşanmayıp süründüreceğim seni anladın mı???
– Ne yaparsan yap! Sonuçlarına sen katlanırsın!!!!!!!!
Sessiz ve derinden
Annneeeee!!!! Babaaaaa!!!!!
Ben uyanığım. Sizi duyuyorum. Sadece sesim çıkmıyor. Ben sizin malınız mıyım? Sizden ev, araba, para istemiyorum. Ben daha onları tanımıyorum. İlk sizi tanıdım. Ben sevgi istiyorum. Ben şefkat istiyorum. Ben ilgi istiyorum.
Bana değer verin!!!
Siz bana bunları vermezseniz ben parayı, ben arabayı, ben silahı, ben alkolü, ben uyuşturucuyu tanırım. Siz beni sevmezseniz, ben kimi sevebilirim?
Sevgiyi tanımayan bir insan sevebilir mi zaten?
Bana ait olduğumu hissettirin!!!
Beni duyuuuunnnn!!!!
Sizin aşkınız bitmiş olabilir. Ayrılın o zaman!!! Ayrılmanız bana sevginizi vermenize engel değil ki!!!!
Ben malınız değilim Ben tehdit unsuru olamam.
Ben insanım!!!!
Şu anda size bunları anlatamıyorum sadece ağlıyorum. Ama sonra başka başka yollarla anlatırsam mutlu olur musunuz?
Haklı olmak sizin için yeterli olabilir peki ya ben?
Aradan 3 yıl geçer…
Çocuk çok yaramazdır. Doktora götürürler. Doktor teşhis koyar. Hiperaktif!!! ‘’Verdiğim ilaçları kullanırsanız dengeler onu’’
Aradan 12 yıl geçer…
Çocuk sürekli okuldan kaçmakta, öğretmenlerini illallah ettirmektedir. Okuldaki adı ‘’problem çocuk’’ olmuştur.
5 yıl sonra çocuk 20 yaşındadır ve uyuşturucu bağımlısıdır.
Çok ama çok üzgündür ailesi….
‘’Offff Offff!!!! ‘’der Anne Baba!
– Bu çocuk bizi doğduğundan beri çok üzdü, perişan olduk. İnşallah bu sefer son olur!!
– Neyi eksik anlamıyoruz? Şu tedaviler iyi gelir de iyileşir belki bu hastanede!!!!!
Sizce iyileşir mi arkadaşlar?
İyileşmeyi seçerse bu süreçte neler yaşar?
Cevabını elbette yaşayan bilir……..
