Benim sekiz ve altı yaşlarında iki oğlum var. Belki de her annenin düşündüğü gibi ben de hayatımı değiştiren iki insan yavrusuyla birlikte yaşıyorum.
Onlarla geçirdiğim her an hayatla ilgili birikimlerim zenginleşmeye devam ediyor.
Bu birikimleri içimden geldiğince kâğıda aktarıyorum. Ama size uzun uzun “Aman çocuklarınıza şöyle davranın, böyle yapın, edin” demeyeceğim. İçimden geldiği gibi, başıma geldiği gibi, zihnimde, yüreğimde biriktiği gibi yazacağım.
İşte size biriktirdiklerimden bazıları:
Birikim 1
Anne babalığın amacı kendinin bile yeterince anlamamış olduğun şeyleri çocuklarına anlatmak değil; tersine, hiçbir şeyin sadece sözlerle anlatılamayacağının idrakidir.
Sorun, kendimizi çok şey öğretmek zorunda hissetmemizdir. Oysa çocuklar için hayat ne söylediğimizden değil, nasıl davrandığımızdan ibaret.
Çocuklarına kendin dışında bir şey öğretemezsin…
Birikim 2
Çocukların için tek bir ideal ortam yaratabilirsin; kendi ortamını yaratma özgürlüğü. Çünkü her insan gibi o da kendi kendini yaratmak zorunda. Anne babalığa ait tüm söylemler bundan sonra gelebilir ancak.
Birikim 3
Anne babalıkta en büyük tehlike anne babanın kendini aldatması. Çocuğum benimdir veya onu istediğim doğrultuda büyütürüm aldatmaları. Oysa çocuk, sadece bizim verdiklerimizle gelişmez; büyür, başkalaşır, uzaklaşır, geri döner. Ve öyle bir zaman gelir ki tamamıyla yabancınız olur. Aslında o an tam olarak kendi olduğu haldedir.
Birikim 4
Çocuğunun hayatıyla ilgili pek çok durumda elinden bir şey gelmeyecek ve bir seyirci olacaksın yalnızca. Ama bu, onun yanında olmadığın anlamına gelmeyecek. Yaşamı onun kendi başına kurmak zorunda olduğu bir şeyken anne babalığı olanaklı kılan, zor zamanlarında ona dünyanın hâlâ yerli yerinde olduğunu hatırlatmaktır.
Birikim 5
Anne babalar hayata devam etme gücünü çocuklarından alırlar çoğu zaman. Doğrudur. Çünkü evlat sevgisi sevginin yeryüzünde olabilecek en yoğun haliyle kendi sınırlarını zorlamasıdır. Aslında anne babalığın bir parçası çocuğunu sahiplenmeden bu sevginin dengelenme becerisidir.
Birikim 6
Çocuğun için yaptığın hiçbir plan çocuğundan daha önemli değildir. Zaten yaptığın çoğu plan çocuğunla ilgili değildir. Şimdi dön hepsine bir bak, kaç tanesi aslında kendin için isteyip de gerçekleştiremediklerin?
Birikim 7
Planladığın anne babalık planladığın gibi yaşanmayacak. Hatta hesapta olmayan bambaşka sonuçlar doğuracak. Çünkü o, senin en değerli varlığın, sana, seni yansıtıyor olacak. Onu büyütmen, kendini bulman olacak. Bir nevi kendin olmayı yeniden öğretecek sana
İzin verirsen elbette…
Sende gerçekleşen gelişme kendine kavuşman olacak.
